Önceki gün, eşi Ayşegül Cebenoyan’la birlikte geçirdiği tarfik kazasında hayatını kaybeden Bir Gün Gazetesi müellifi ve sinema eleştirmeni Cüneyt Cebenoyan; dostlarının katıldığı merasimin akabinde Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi. Merasime Cebenoyan’ın eşi Ayşegül Cebenoyan ve kızı Elif Cebenoyan’ın yanı sıra Şişli Belediye Lideri Muharrem Keskin, CHP İstanbul Vilayet Lideri Canan Kaftancıoğlu, HDP İstanbul Milletvekili Ahmet Şık, Ercan Kesal, Alper Taş, Hayri Kozanoğlu ve dostları katıldı.
‘Hesap adamı değildi’
Kaybettiği eşinin akabinde konuşan Ayşegül Cebenoyan şunları söyledi: “Cüneyt benim 33 yıllık sevgilim, can yoldaşımdı. Birlikte hayatın birçok hoşluğunu ve acısını yaşadık. İki gündür yazılanlara baktığımda yaşadığı acılara çok vurgu yapıldığını, isyan edildiğini gördüm. Lakin ben sevgili Hayri üzere Cüneyt’in boyun eğmez, inatçı, ‘mış gibi’ yapmayan, dirençli yanından kelam etmek istiyorum. Zira Cüneyt yaşadıklarının bu coğrafyanın bahtı olmaması için, kimsenin bahtı olmaması için uğraş etmeyi seçmişti. Kullandığı formüller konusunda anlaşamadığımız çok oldu onunla; onun o kimi vakit çocuksu bir öfkeyle dolu başkaldırılarını diğer bir lisanla tabir etmesini istedim, daha az yaralanması için. Fakat Cüneyt hesap adamı değildi, hiçbir vakit olamadı, olsaydı Cüneyt olmazdı. Bu nedenle çok yanlış anlaşıldığı oldu, çok kırıldı… Keşke şu iki gündür hakkında yazılanları okuyabilse, söylenenleri duyabilse, ne kadar çok insanın içinin nasıl yandığını bilebilse… Keşke bizler onun üzere insanların hayatımızı ne kadar zenginleştirdiklerini unutmasak, keşke birbirimizi daha çok dinleyebilsek. Hayatıma kattığı her şey için, sevgilim olduğu için, fevkalâde bir baba olduğu için çok teşekkür ediyorum. Güzel ki hayatımı onunla geçirmişim, keşke daha uzun olabilseydi.”
‘Onu kahkahasıyla hatırlayın’
Babası için yaptığı veda konuşmasında “Ne şanslıyım ki 17 yılımı onunla tıpkı meskende geçirme fırsatım oldu. Babam beni hayatta en çok güldüren insandı” diyen 17 yaşındaki Elif Cebenoyan, babasının ilkokul yıllarından bir anısını, dostlarıyla paylaştı. İlkokula şimdi başlamış olan 6 yaşındaki Cüneyt Cebenoyan, neden bütün gününü okul sırasında geçirmesi gerektiğini sorgular. Yalnızca ortaokul öğrencilerinin firar ettiği okulundan, firar eder kendisi de. Sokakta dolaştığını gören ortaokul öğrencileri, neden okulda olmadığını sorduklarında bütün ciddiyetiyle “Ben de ortaokul öğrencisiyim lakin cüceyim” diye cevap verir. Elif Cebenoyan, daima komikliğiyle, şefkatiyle, huysuzluğuyla, sıcaklığıyla ve kararlılığıyla hatırlamak istediği babasının akabinde; dostları ve sevenlerine de birebir tavsiyede bulundu: “Siz de lütfen bir şey seçmeniz gerekiyorsa; onu acılarıyla değil, kahkahasıyla hatırlayın.”
Cebenoyan’ın 45 yıllık dostu ve Bir Gün gazetesi muharriri Hayri Kozanoğlu, konuşmasına Enver Gökçe’nin “Ölüm ismin kalleş olsun” dizesiyle başladı. Kozanoğlu konuşmasında şunları söyledi: “Çok hoş bir dizedir fakat Cüneyt özelinde ‘Ölüm ismin kalleş lakin, bir aileye, bir beşere bu kadar da kalleşlik yapmamalıydın’ diyebiliriz. Ben dün Cüneyt için bir yazı kaleme aldım, şöyle demiştim “Sevmesi kolay, anlaması zordu”; sevmesi kolaydı zira onunla karşılaşır karşılaşmaz, samimi olduğunu gözünden, beden hareketlerinden anlardınız. Tanıyanlar bilir biraz savruk bir imajı vardı, lakin bu aldatıcıydı. Bir Gün gazetesinde 15 yıldır hiç aralıksız yazan çok az şahıstan biriydi; vakitle birtakım beşerler savruldu, birtakım beşerler yoruldu, kimi beşerler beklediğini bulamadı lakin Cüneyt daima devam etti yola. Bir arkadaşımız ‘Cüneyt devletten de örgütten de alacaklı gitti’ demişti, evet gerçek. Yasemin’in hayatını kaybettiği patlamanın öznesinin isminin konulmasına çok büyük bir kıymet verirdi. Bunun PKK tarafından yapıldığının altının çizilmesini daima beklerdi, onun anısına bunu eksik bırakmayacağım. Fakat yanlış da anlaşılmasını istemiyorum; Cüneyt Kürt halkının demokratik taleplerini, toplumdaki başka demokratik talepler üzere her vakit savunageldi ve bu çizgisini anlatmakta bazen zahmet çekti. Son kelam olarak Cüneyt’in bir bahtsızlık numunesi, bir kadersizlik abidesi olarak hatırlanmasını değil, tüm bu sıkıntı şartlara karşı sabırla, sebatla, kararlılıkla kelamını söyleyen kıymetli bir sanat eleştirmeni, kıymetli bir aydın olarak hatırlanmasını istiyorum.”
