Olay, Pamukkale ilçesi Karşıyaka Mahallesi’nde 6 Haziran Cumartesi günü gece 04.00 sıralarında 3 katlı bir binanın 2. katında Öztürk ailesinin yaşadığı dairede meydana geldi. Konutun yatak odasında şarjdan yeni çıkarılan telefonun bataryasının patlaması sonucu yaşanan yangında, alevler kısa mühlet de meskeni sarararak 2 saatte daireyi kullanılamaz hale getirdi. Anne Cemile Öztürk, baba Ali Öztürk ve çocuk yangın sonrası evsiz kaldılar. Yangında konuttaki eşyaların tamamı da yanarak kullanılamaz hale geldi.
3 katlı binanın 2. katında yaşayan aile, konutları yandıktan sonra Ali Öztürk’ün babasına ilişkin olan ve üst katta bulunan dairede kalmaya başladılar. Annesini 20 gün evvel kaybeden Ali Öztürk babasının da sıhhat sorunları olduğundan ötürü uzun müddetli kalamayacaklarını lisana getirdi. Sonrasında ise ne yapacaklarını bilmeyen ve çaresiz olan aile yardım talep ediyor.
“İçeriden duman kokusu gelmeye başladı”
Olayın şokunu atlatamayan ve büyük hüzün içerisinde olan Cemile Öztürk, “Eşim 1 buçukta işten geldi. Yattık. Ben öbür odada uyumuş kalmışım. 3-3 buçuk ortasıydı. Telefonum şarjdaydı. Şarjdan alıp geldim. Buraya yatağa yattım. Uyuduktan sonra, muhakkak bir vakit geçtikten sonra elimde bir sıcaklık hissettim. İçeriden duman kokusu gelmeye başladı. Sonra gözümü açtığımda yanımda ufak bir ateş gördüm. ‘Ali kalk yanıyoruz’ dedim lakin ne yaptığımı kendim de bilmiyorum. Tahminen o an üstüne bassak kapanacaktı. Tahminen hiç bu kadar büyümeyecekti. Lakin ikimiz de uyku sersemiydik, istikrarımızı şaşırdık. Konut yandı. Gözümüzün önünde gözümüz baka baka hiçbir şey yapamadan yaktık, yandı” dedi.
“Yardım istiyorum!”
Evlerini tekrar yaptırmaya ekonomik güçlerinin olmadığını ve hayırseverlerden bu hususta takviye beklediklerini aktaran Öztürk şunları söyledi:
“Şu an yapabileceğimiz hiçbir şey yok. Eşim esasen ayağını kırdı, raporlu. Ben zati meskende ek olsun diye iş yapıyordum. O da yok artık, onu da yapamıyorum. Mesken yok dam yok bir şey yok. Yardım istiyorum. Gereksinimim var şu an, olağan koşullarda olmayabilir, lakin şu an gereksinimim var. Hakikaten bu konutun altında ben tek başıma kalkamam. Nitekim iş adamı olur, güçlü olur. Onun bir günlük harçlığıdır. Fakat benim şu an o denli bir bütçem yok. Ben 10 sene de çalışsam bu meskeni eski haline getiremem ki. Esasen ben daha yeni borcunu bitirdim. Kapılarını pencerelerini her yerini yeni yaptırmıştım bu konutun. Borçlarını daha yeni yeni bitiriyorum. Daha hala borcumuz var. Artık nerede kalıyoruz, kayın pederimin meskeninde kalıyoruz. O da aslında beyin felci geçirdi. Ses istemiyor. Kendisi şu an hastanede olduğu için rahat kalıyoruz. Üst katımızda kalıyor. Kendisi çıktığında 2 gün sonra çıkaracaklar onu da. O vakit ne yapacağız, hiç bir fikrim yok.”
