Kuşadası Gençlik Festivali’nin dördüncüsü, 10-14 Temmuz tarihleri ortasında, Davutlar bölgesi, Sevgi Plajı’nda gerçekleştirildi.
2016 yılının 14 Temmuz günü başlamıştı bu şenlik, yedi bin çadırda, yaklaşık 15 bin kampçının iştirakiyle. İkinci gün, sahnede Pilli Bebek çalarken gelmişti haber, askeri darbe teşebbüsü olmuştu. Gelen huzursuz edici haberlere karşın gecenin son konserine MFÖ çıkmış, fakat kentin yetkilileri aktifliği bitirmelerini istemişlerdi ilerleyen saatlerde. Ne müzisyenler ne de izleyiciler konutlarına dönemiyor, kentler ortası seyahat yapamıyorlardı, hayat durmuştu adeta.
Zeytinli’den daha elverişli
Cesur bir kararla dört gün olarak planladıkları şenliği sürdürdüler ve tamamladılar. Sancılı başlamış, memnun bitmişti. Sonuç ilerleyen yıllar açısından umut vericiydi, bölgenin çok bereketli olduğunu da öğrenmişlerdi. Şenliğin sahibi, kendisi de bir rock müzisyeni olan Umut Kuzey, ticari açıdan uyanık, pratik tahlilleriyle zeki bir adamdı.
Her şeyden önce Zeytinli ruhunu taşımakla birlikte, oradan daha elverişli bir alandı burası, coğrafik açıdan. Okaliptüs ağaçlarıyla dolu olan alan, gölgesi bol, havası ve denizi daha temizdi. Üstelik daha da büyüktü ve şenliğin hacminin artırılması açısından da uygundu. Türkiye’nin her yerinden daha kolay ulaşılabiliyordu. İştirakçi profili de genç ve sosyokültürel açıdan yüksekti. İkinci yıl sahne sayısı ikiye çıkarıldı, programda yer alan sanatçı sayısı arttı. Üçüncü yıl daha geniş bir alana yayıldılar ve artık bir de DJ sahnesi ek etmişlerdi.
Bu yıl, beş gün süren şenlikte ise alanın tamamı kullanıldı. Teknik açıdan da kalite yükselmiş, çalışan sayısı 1800 olmuştu.
Siyah, Kırmızı ve Turuncu
İki ana sahne; birinin ismi “Siyah”, başkasının “Kırmızı”. Ortaları sesleri birbirine karışmayacak kadar uzak, plajın iki ucunda birbirlerine bakıyorlar. Program poptan rock’a, hip-hop’tan metale 70 kalemden oluşuyor. DJ’ler için “Turuncu Sahne”; programında bendeniz dahil 12 isim. İlaveten günü başlatan ve geceyi kapatan “Kasetçalar” isminde DJ kabini olarak kullanılan bir konteynır, plaja nazır.
Herkesin meramı müzik değil. Çok doğal, memleketin ta öteki ucundan otostop çekerek macera aramaya gelmiş sayısız genç ve ergen var. Kanı kaynayanlar, kaslarında kamyon dolusu güç taşıyanlar, denizde deve güreşi yapıp, kumda voleybol oynayanlar, sahne önünde gözü Ben Fero ve Ezhel’den diğer bir şey görmeyenler…
Son günün yağmuru
Aksayan şeyler yok mu? Olmaz mı! Her şenlikte olduğu üzere; fakat gençler ekseriya şad, orta yaşlılar biraz şikâyetçi, yaşlı ise büyüteçle arasan bulamazsın. Jenerasyonlar ortası alakalar ve gençliğin meseleleri üzerine sosyolojik araştırma yapacaklara bu şenlikler özellikle tavsiye edilir.
Son gününde acımasız bir yağmura teslim olan şenlikten bitime iki gün kala ayrılırken aklım izleyemediğim sanatkarlarda değil, on yıllar boyunca tüm plaklarını dinleyerek yıprattığım Eric Clapton’da kalmıştı. Yok, baba şenliğin programında yer almıyordu, yalnızca tatil emeliyle Kuşadası’na gelmiş, kalabalıktan uzakta istirahate çekilmişti. Göremedim, elini öpemedim. Yetkililere sesleniyorum: Önümüzdeki yıl bu büyük ustaya bir davetiye çıkarın, kendisine büyük bir çadır kurun, kombine olsun, konaklamalı…
[email protected]
