Nihayet beklenen an geldi çattı. Tutkunları için 6 yıldır hasreti bir an bile eksilmeyen, her geri dönüş ihtimali kitlelerde heyecan yaratan Behzat Ç., sahiden de geri geldi. Konvansiyonel kanalların dışına çıkan ve dijital platform Blu TV’de izleyiciyle buluşan dizinin birinci kısmını evvelki gece geniş bir davetli topluluğuyla birlikte, açıkhavada izleme fırsatı bulduk ve bir sefer daha gördük ki Amirim formundan bir şey kaybetmemiş; hâlâ eskisi kadar içiyor, bol bol küfrediyor, ve arızalarına tabanına kadar sahip çıkıyor.
Behzat Ç’yi kalabalık bir toplulukla izlemenin aşikâr başlı artıları var elbette. Kendine has biralarını alıp da dev perdenin karşısına kurulan topluluğun (aralarında Erdal Beşikçioğlu, direktör Serdar Akar, senarist Ercan Mehmet Fazilet, oyuncular Berkan Şal, Canan Ergüder, Belçim Alım, İnanç Kıraç, Eray Eserol, Kemal Burak Alper, Hüseyin Şirin, Ayça Eren, İlkyaz Arslan, Rıdvan Aybars Seviye, Gülşah Çomoğlu, Kadir Çelik, Nazlı Kar, üretimci Tarkan Karlıdağ üzere isimler de vardı bu toplulukta) verdikleri yansıları gözlemlemek bile başlı başına bir gazetecilik faaliyeti neredeyse. Bir sefer Behzat Ç. görünür görünmez (o uyduruk motobisikletin üzerinde toprak yolda gittiği sahne) büyük bir tezahürat kopuyor (özlem!) ve “Yürü be!” nidaları yükseliyor kalabalıktan. Ayrıyeten Amirim ne vakit başa bira dikse, ya da sunturlu bir küfür patlatsa bir alkış kopuyor kitleden. Bundan da şunu anlıyoruz aslında; toplum o kadar baskılanmış ki yıllardır, televizyonda olsun hayatın rastgele bir alanında olsun, böylesi küçük özgürlük alanları önemli bir boşalma fırsatı sağlıyor insanlara. Demek ki neymiş, bırakınız biraz olsun içsinler, bırakınız biraz olsun küfretsinler… Can Yücel ustamıza mahsus değil ya yalnızca bu meret (ama kabul, en çok da ona yakışıyor ağız dolusu sövmek).
En büyük kaygımız dizinin topu topu 9 kısım sürecek olması galiba. Müddetinin de 40-45 dakika bandına çekilmesi toplamda izleyeceğimiz süreyi yeterlice kısaltıyor fakat birinci kısmı izleyince de gördük ki, tasalar yersiz. Bir defa, devamı gelir bu işin, ona kuşku yok. Ayrıyeten mühletin kısa tutulması senaryonun da daha matematiksel, daha ekonomik ve daha dolu dolu olmasına yaramış. Mizah ögesi daha bir barizleşmiş, işin entrika kısmı daha kıvamlanmış. Bahzat Ç.’nin bir müddettir yarı zarurî yarı keyfi olarak çekildiği inzivadan dönmesi için ona yapılan baskılar bir yana, Amirim’in çoktandır hayatında olmayan ancak hasretleri kötü halde canlı olan sevdiklerinin hayaletleriyle hemhal olup sohbet ettiği sahneler bir yana, birinci kısım süratle akan bir olaylar zincirini seriyor önümüze ve Cinayet Büro’nun elemanlarının teker teker öldüğü (öldürüldüğü) çok noir bir macera çıkıyor karşımıza. Natürel Harun’un yokluğu herkes için bir yara (Fatih Artman askerde olduğu için yer alamamış bu projede, o denli söyleniyor) lakin birinci kısımda KHK’lı olduğu için işsizlikten mustarip Hayalet başta olmak üzere özlenen karakterlerin bir kısmıyla hasret gidermek de hoştu doğrusu. İkinci kısımda diğerleriyle da hasret giderilecek, merak buyurmayın.
