Çorlu faciasında yakınlarını kaybeden acılı aileler, daima adalet haykırdı, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın kaza sonrası yaptığı, “Gerçek sorumlular yargılanacak” açıklamasının yerine getirilmesini istiyor. Lakin geçen hafta yapılan duruşmada tutuksuz bir sanığın ağlayan ailelere “gülümsemesi” acılarını bir kat daha artırdı. Eşini kaybeden Saliha Erbil, bir yıllık süreci bin yıl olarak tanımlayarak Devlet Demir Yolları’nda 22 yıl boyunca güvenlik olarak çalışan eşini çok özlediğini söylüyor. Anne ve babasını kaybeden İsmail Kartal, babasının gömleklerini giyiyor annesinin “oğlum gel soluklan” kelamlarına hasret. Kazada yaralı kurtulan ve boynunda üç platinle yaşayan Emre Kocaağa artık trene binemiyor, uykusundan kâbuslarla uyanıyor. Oğlunu kaybeden anne Mısra Öz Sel ise Cumhurbaşkanı’nın kendilerine “gerçek sorumlular yargılanacak” diye verdiği kelamı tutmasını bekliyor.
Çorlu tren faciasının 1. yılında acılı aileler Cumhuriyet’e konuştu;
Anne ve babasını kaybeden İsmail Kartal: Hayatımızda derin yaralar bırakan, hayatlarımızı altüst eden bir kaza. Hayata dair neler planlıyorduk ancak kendini bilmez birtakım sorumlular nedeniyle annem ve babam feci bir biçimde can vererek toprak oldu. Oğlum ve kızım her gün onların anılarıyla yaşıyor, eşim her kapı çalışında, her merdivenlerden gelen sesle sanki deyip uyanıyor. Ben babamın gömleklerini giyiyorum. Annemin “Yorulmuşsundur, gel biraz dinlen ,soluklan” deyişini özlüyorum. Vefat etmelerinden birkaç hafta öncesi kız kardeşimin nişan merasimini yapmıştık. Vefatlarından 5 ay sonra düğününü yaptık, en güç günümüzdü o gün. Babamla annemin kız kardeşime “Seni bi evlendirsek, gözümüz artta kalmayacak” deyişlerini hatırlıyorum. Annemin düğün telaşı aylar öncesinde başlamıştı. Maalesef göremediler kızlarını o bembeyaz gelinliğin içinde. Zira kendileri bembeyaz bir kefene sarılmışlardı. Kız kardeşimin, eşimin, çocuklarımın, benim bu yaşadıklarımızın hesabını kim verecek. Maalesef bunları duymak istemeyen, yaşadıklarımızı öğrenmek istemeyen devlet yetkilileride bizlere sırtını dönmüş durumda.
‘Hayatım altüst oldu’
Kazada yaralı kurtulan Emre Kocaağa: Boynumda 3 tane platinle yaşıyorum. Şu ana kadar kimse arayıp “bir gereksiniminiz var mı” diye sormadı. Kazadan evvel çalışıyordum, askere gidecektim. Artık ikisini de yapamayacak durumdayım. Kimse işe almıyor. Askere kabul edilmedim. Ruhsal tedavi görüyorum. Keşke bu türlü bir kazaya şahit olmasaydım. Hayatım altüst oldu. Uyku uyuyamıyorum. Trene binemiyorum. İlaç kullanıyorum. Uyuduğum vakit kâbuslarla uyanıyorum. Kolum, bacağım kilitleniyor. İhmallerin kurbanı olduk. Duruşmaya 4 kişi getirildi. Asıl sorumlular getirilmedi. İçeriye giremedik. Mağdur olduk. Heyet kaçtı. Davayı kapatmaya çalışıyorlar lakin ben eninde sonunda adaletin yerini bulacağına inanıyorum.
|
Kabul edemiyorum Oğlunu kaybeden Mısra Sel: |
22 yıllık çalışan ve kazada hayatını yitiren Seyfi Erbil’in eşi Saliha Erbil:
Başsağlığı bile dilemediler
Bir yıl bin yıl üzere geçti.12 ay 12 asır üzere geldi. Ben hemşireyim, o gün nöbetçiydim. Eşim de 22 yıldır Devlet Demir Yolları’nda güvenlik olarak çalıyordu. Eşim o gün çocukları babaannelerine bırakıp nöbete ulaşmak için o trene bindi… İş malulü olsun diye müraacat ettim. Bana ‘iş malulü sayılmaz’ dediler. İş saatinde eşim rayların altındaydı. 22 yıl hizmet verdiği rayların altında şimdi çıkarılmamıştı. Ne ölülerimize ne de bize kıymet verildi. Kurumdan yetkililer arayıp başsağlığı dilemedi. Eşim hayattayken çok güzel anlaşırlardı. Fakat eşim öldükten sonra telefonlarıma çıkmadılar. Düşenin dostu olmuyormuş. İki kızım var, biri 10 oburu 7 yaşında. Çok memnunduk. Yarım kaldık. Ben dul bir eş oldum. Çocuklarım yetim kaldı. Lojmanda oturuyordum Bursa’ya annemin yanına geldim. Kızlarım ve ben tedavi görüyoruz. Dünyamız karardı. Eşimle birbirimizi çok seviyorduk. Kazadan sonra eşimin yüzüğünü de bana verdiler.
Ben daima 8 Temmuz’da kaldım. En çok kaybetmekten korktuğum insanı o gece soğuk bir dolaba bırakıp meskene geldim. Çocuklarım hâlâ babalarını bekliyorlar. Hayata dair planlarımız vardı. Hepsi kaldı… Duruşmaya gittik. 30 dakika sürmeyen duruşma için 9 saatten fazla yol gittik. Bizlere çok makus davranıldı. Coplarla polisler salona girdi. Bizleri içeri almadılar. Ne bize, ne ölenlerimize hürmet duyuldu. Yaz lütfen; bir lütfen insanı ipe götürür bir lütfen ipten alır. Kimi insanların vebali ağır olur, kimse taşıyamaz. Ben de mi marjinal grubum. Bana da mı diyecekler gösteri yapıyor! Para için yapıyor. Yazın lütfen, devlet şayet koruyacaksa memurunu, beni ve evlatlarımı da korusun. Hak âleme göç eden eşimi de korusun.
|
İlk duruşmada heyet evraktan çekildi Tren faciasının davasının birinci duruşması 3 Temmuz’da olaylı başladı. Konferans salonunun duruşma salonuna dönüştürüldüğü birinci celsede ailelerin bir kısmı, duruşma salonunun kapısının kilitlenmesi üzerine içeri alınmadı. Salona giremeyen aileler dışarıda reaksiyon gösterirken, kilitli kapının açılmaması üzerine salonu dolduran aileler alkışlarla kapının kilitli olmasını protesto etti. Ailelerin “Yeter bizi mahvettiniz” diye bağırdığı sırada bir misyonlu, “Siz daha çok beklersiniz” dedi. “Biz terörist miyiz? İçimiz daralmış esasen, açın şu kapıları ya” kelamlarıyla kapının açılması talep edildiği sırada duruşma salonunun kapısı kırıldı. Yaşananlardan sonra mahkeme heyeti davadan çekildiğini açıkladı ve duruşma salonunu terk etti. |
AYM önünde polis şiddetine uğradılar
Dört TCDD işçisinin “taksirle mevte ve yaralanmaya neden olma” suçlamasıyla hâkim karşısına çıkacağı tarihten evvel kazada hayatını kaybedenlerin yakınları Anayasa Mahkemesi (AYM) önünde bir ortaya gelmek istedi. Soruşturma sürecinde haklarında takipsizlik kararı verilen bireylerin de yargılanmasını talep eden ailelerin AYM önündeki açıklaması engellendi. Polis, yakınlarını kaybeden ailelere müdahale etti. Kazada hayatını yitiren Oğuz Arda Sel’in dedesi kötülük geçirdi ve ambulansla alandan götürüldü.
|
ÇORLU’DA İHMALİN NEDEN OLDUĞU KAZANIN SORUMLULARI ARANIYOR Çorlu’da 25 canın yitirildiği tren faciasının üzerinden 1 yıl geçti. Kazada yakınlarını kaybeden aileler acılarını paylaşmak için birbirine kenetlendiler. Adalet arayışına başladılar. Çorlu, İstanbul ve Ankara’da “Adalet Nöbetleri” tuttular. Ankara’da AYM önünde açıklama yapacakken polisin copuyla tanıştılar. Geçen bir yılın akabinde adalet yerini bulsun diye Çorlu 2. Ağır Ceza Mahkemesi’ne koştular. Ama orada da bin bir türlü zorluklara ve polisin şiddetine maruz kaldılar. Edirne-İstanbul seferini yapan, 362 yolcu ve 6 işçinin bulunduğu yolcu treni, 8 Temmuz 2018’de Sarılar Mahallesi yakınlarında raydan çıktı. Kazada 7’si çocuk 25 kişi hayatını yitirdi, 338 kişi de yaralandı. Kazanın menfez ile rayların ortasındaki dolgunun sağanak nedeniyle boşalması sonucu meydana geldiği belirtildi. Kazadan 10 gün evvel uyarılmasına karşın gerekli bakım ve denetimlerin yapılmadığı ortaya çıktı. Lakin üst seviye bürakratlardan hiçbiri sorumluluğu üstlenmedi. Aileler asıl sorumluların yargı önüne çıkarılmasını istiyor. |
