Gezegenimizin yapısı yerkabuğu, manto ve çekirdek olmak üzere üç ana kısımdan oluşur.
Bunu yumurta üzere düşünürseniz; yerkabuğu yumurtanın kabuğu üzeredir, mantosu ki bu kalın bir kaya tabakasıdır- yumurtanın akı üzeredir ve çekirdek de yumurtanın sarısı üzeredir.
İç çekirdek, Güneş’in yüzeyi kadar sıcaktır. Dünyanın merkezi, o kadar derininde ve o kadar çok baskı altındadır ki, çok sıcak olmasına karşın demir ve nikelden oluşan bir metal toptur aslında.
Önceki araştırmalar, gezegenin iç çekirdeğinin Dünya’nın geri kalanından sıvı metal bir dış çekirdekle ayrıldığını, yani bağımsız olarak dönebileceğini ve gezegenin geri kalanıyla senkronize hareket etmesi gerekmediğini ortaya koymuştu.
Çin’deki Pekin Üniversitesi’nden bilim insanları, misal nitelikteki sarsıntıların neden olduğu sismik dalgaları birkaç yıldır inceleyerek, Dünya yüzeyinin derinlerindeki hareketliliği araştırıyorlardı.
Dünyanın yüzeyine yakın meydana gelen büyük zelzeleler sonucu açığa çıkan güç yerin derinliklerine de masraf.
Bu sismik dalgaların Dünya’nın derinliklerindeki rotalarını izleyen bilim insanları, “son on yılda çok az değişiklik” olduğunu keşfettiler.
Bulguları, Dünya’nın iç çekirdeğinin dönüşünün durakladığını ve yıllar içinde döngünün, bir istikametten başkasına evrildiğini gösteriyor.
BU BİZİ NASIL ETKİLEYECEK?
Dünya’nın çekirdeğindeki bu değişiklikler, gezegenin yüzeyinde yaşayan insanları, navigasyon ve hatta günün uzunluğu bağlamında değiştirecek tesire sahip.
Bunun nedeni manyetik alan olarak adlandırlan olgu.
Gezegenimiz uzayda kendi etrafında dönüyor. Dünya’nın metal çekirdeği de birebir biçimde dönüş hareketi yapıyor. Bu hareketler, Dünya’yı çevreleyen ve manyetik alan ismi verilen manyetik kuvveti oluşturuyor.
Dev bir mıknatıs olarak değerlendirebileceğimiz Dünya’nın kuzey ve güney kutupları, manyetik kutuplar üzeredir.
Ancak biraz baş karıştırıcı biçimde, coğrafik kuzey ve güney kutbu ile manyetik kutuplar tam olarak tıpkı yerde değiller ve bunlar da hareket halindeler.
Kuzey manyetik kutbu, keşfedildiği 1832’den beri Kanada’nın kuzeyinden Rusya’daki Sibirya’ya hakikat 1.400 mil kaydı.
Kuzey manyetik kutbunun hareketi son yıllarda o kadar hızlandı ki, Kuzey Kutbu etrafında faaliyet gösteren askeri ve ticari ulaşım ile arama kurtarma operasyonlarında kullanılan navigasyon aygıtlarında değişiklikler yapılması gerekti.
Dünyanın manyetik alanı, yeryüzünün kendi ekseni etrafında ne kadar süratli yahut tıpkı biçimde yavaş döndüğünü, öbür bir deyişle günlerimizin ne kadar uzun olduğunu denetim etmekten de sorumludur.
Tıpkı dört yılda bir olan artık yılda olduğu üzere, bir günü yaratan dönüşteki çok küçük bir yavaşlama bile, vakti yanlışsız tutabilmek için, 1970’lerden bu yana 27 artık saniye eklenmesine muhtaçlık duyulması sonucunu doğurdu.
Dünyanın kendi ekseni etrafında dönme suratının, iç çekirdeğin dönüşündeki farklılaşma nedeniyle tarih boyunca daima değiştiğine inanılıyor.
Ancak bilim insanlarının tamamı bu yeni bulgularla tıpkı fikirde değil.
Amerika’da tanınan bir jeofizikçi olan Dr John Vidale, Çinli bilim insanlarının açıkladığı sonuçlara kuşku ile yaklaşıyor.
Vidale, dünyanın çekirdeğine olan bakışımızı, tarayıcı olmadan yapılan bir gözleme benzetiyor ve “Dünyanın iç kısmına ait manzaramız hala bulanık” diyor.
Vidale, “Bir şeyler oluyor ve sanırım bunu çözebileceğiz, lakin bu on yıl alabilir” diye de ekliyor
