Sofuali Mahallesi’nde ikamet eden 73 yaşındaki İsmail Alışkan, 28 yıllık öğretmenlik misyonunun akabinde 1999 yılında emekli oldu. Emekli olduktan sonra marangoz dedesinden esinlenerek ahşap oymacılığına merak salan Alışkan, konutuna atölye kurdu.
Ahşapları sabırla işleyerek minyatür nesneler Alışkan, ilerleyen yaşına karşın üretmekten vazgeçmiyor. Gününün yarısını atölyesinde geçiren Alışkan, genelde Göynük’e has dokuma tezgahı, fayton, su değirmeni, cami üzere minyatür nesneler üretiyor.
Çocukken dedesinin atölyesinde vakit geçirdiğini anlatan İsmail Alışkan, “Benim dedem marangozdu. Onun yanında ufak tefek ölçüp, biçip keserken bu türlü bir ilgi uyandı. Emeklilik güç iş. Boş vakitlerimi kıymetlendirmek için bu el işlerine başladım. Genelde eskiye yönelik işler yapıyorum. Hem vaktimi değerlendiriyorum hem de isteyenlerin siparişlerini yapıyorum. Böylelikle 3-5 kuruş çıkarımız da oluyor” dedi.
“BU MESLEKLEKLER GİTTİKÇE KAYBOLUYOR”
Ahşap oyma sanatının unutulmaya yüz tuttuğuna dikkat çeken Alışkan, “Gençler merak salıp gelirse onlara yardımcı olurum lakin gençlerimizde bu türlü bir sanatkarlık merakı yok. Bu işler de vakitle kayboluyor. Bugün bir kapıyı tamir edecek marangoz ustası bulmak zorlaştı. Bu meslekler gitgide kayboluyor. Öğrenmek için gelen olursa yardımcı olurum” diye konuştu.
