Milyonda bir görülen cam kemik hastası olan Çağla Pektaş (23), namı başka Minnoş Gezgin. akülü sandalyesiyle otostop yaparak tek başına Türkiye’yi gezen bir gezgin. 12 yaşına kadar 14 tıbbi operasyon geçiren Pektaş’ın ailesinin müdafaa içgüdüsüyle örgüdüğü zincirleri kırması kolay olmamış. “Özgüvenli, keşfetmeyi seven ve hayvansever” olarak kendini tanımlayan Pektaş, “Aslında hayatımızı büsbütün ele geçiren şey kendimiziz. Yüreğimin asıl sebebi ise çocukluğumdan beri içimde olan keşfetme duygusu” diyor. Pektaş, şimdiye kadar tek başına 24 kenti gezdi. Pektaş ile gezgin hayatını ve yaşadığı zorlukları konuştuk.
– Gezgin hayatınız nasıl başladı?
2017’de toplumsal medyada gezgin insanları görüp onlara imrendim ve düşündüm: “Neden ben de herkes üzere maceralar yaşamayayım?” Pürüzlerin vücuttan ibaret olmadığını biliyorum ve kendime inanıyorum. Ailemin muhafaza içgüdüsüyle ördüğü zincirleri kırmak çok da kolay olmadı. Zira onlarsız nasıl ayakta kalacağım, kendime nasıl bakacağım konusunda kaygı ve endişeleri vardı. Birinci etapta ailemi huzursuz etmemek için bir mazeretiyle, en büyük yol arkadaşım tekerlekli sandalyem ve bir arkadaşımla yola koyulup Düzce’ye kampa gittim. Şimdiye kadar Minnoş Gezgin ismi altında tek başıma 24 kent, toplamda ise 28 kent gezdim. Ve en büyük hayalimi de gerçekleştirmek istiyorum. İtalya’nın tarihi kentlerini, müzelerini dolaşmak istiyorum. Ve elbette bir gün tüm dünyayı gezmek istiyorum.
– Gezerken nasıl zorluklarla karşı karşıya kalıyorsunuz?
En değerlisi toplumun, engelli insanlarımıza olan bakışını değiştirmemiz gerekiyor. Bunun için de olağan insanların engelli insanlara empati ile yaklaşmaları için eğitmemiz gerekiyor. Günlük hayatta, otobüslerde engellilere özel kısım olmaması ve birçok taksi, otobüslerin “engelli” diye görüp almayarak dışlaması en büyük meselem. Kaldırımlara rampalar koyulunca sürücülerin dikkatsiz olması ve otomobil park etmesi.
– Fiziki mahzuru olmayanlar dahi yola çıkmaya cüret edemezken siz nasıl cüret ettiniz?
Aslında hayatımızı büsbütün ele geçiren şey kendimiziz. Cüretimin asıl sebebi ise çocukluğumdan beri içimde olan keşfetme duygusu. Ve toplumun artık mahzuru onların yarattığını göstermesi gerektiğini düşündüm. Yani diyeceğim şu ki ben içimdeki çocuğa sahip çıkmayı, hayallerimin peşinden koşmayı biliyorum.
– Nasıl reaksiyonlarla karşılaşıyorsunuz?
Öncelikle cinsiyetimden ötürü yansılar büyük. Bir kızın ve hele ki benim üzere tekerlekli sandalyeli bir kızın tek başına kent ,şehir gezmesi insanların çok dikkatini çekiyor. Birden fazla beşerden yüreğimden ötürü hoş yansılar alsam da. Bazılara nazaran ise engelli olan insan tek gezemez. Kısaca önyargı ve zihniyet…
– Dünyaya karamsar bakan, fiziki mahzuru olan bireylere bildiri vermek ister misiniz?
Korkularınız sizi esir almaya başladığında. Her şeyin hoş olacağına karşı kendimizi inandırın. İnandırın ki bu dünya güzelleşsin. Zorluklar karşısında asla pes etmeyin, tersine zorluklar sizi daha çok güçlendirsin. Sizlerin de tercihi dört duvar değil, tabiatın hoşlukları olsun. Ve şunu unutmayın bizlerin hiçbir pürüzü yok…
