İlk albümü “Uzaklardan”ı 2012’de yayımlayan müzik kümesi Barakka, gitarda Barış Kaya, udda Roger Mgrdichian ve perküsyonda Joe Tayoun ve klavyede Billy Tayoun’dan oluşuyor. ABD’nin Philadelphia eyaletinde tanışan ve bir arada müzik yapmaya başlayan bu dörtlü, birinci defa sahneye Philadelphia Türk Festivali’nde çıktı; daha sonra Philadelphia’nın türlü şenliklerinde yer aldı. Barakka, bir Amerikalı Blues kümesi ile ve Türk ön küme daha alarak Philadelphia’da birinci Turkish American Rock Fest’i düzenledi.
Grup bundan yaklaşık bir ay sonra Philadelphia 76’ers NBA maçı öncesi Wells Fargo salonunda bir konser verdi. Küme, yeni albüm çalışmalarını sürdürürken “Alevler İçindeyim” isimli teklisini yayımladı. Barakka’nın “Yollar Bekler” isimli, Doğu ve Batı enstrümanları ile her iki müziği sentezledikleri Folk Rock albümleri sonbaharda dinleyiciler ile buluşacak. Kümeyle müziklerinden ve Türkiye’yle olan uzun aralıklı ilgilerinden konuştuk.
* Bize biraz kendinizden bahseder misiniz? Küme nasıl bir ortaya geldi, sizler neden ABD’desiniz? ABD’de müzik haricinde neler yapıyorsunuz?
B.K: Üniversite’de master yaparken ABD’ye kısa bir müddetliğine gelmiştim, fakat o kısa mühlet uzadı, artık on altı yıla erişti. Küme, benim Philadelphia’ya taşınmamla bir ortaya geldi. Birebir restoranda farklı günlerde müzik yapan udi Roger Mgrdichian ve perküsyoncu Joe Tayoun ile birlikte çalmaya başladık. Evvelce yalnızca tanınmış Folk yapıtları çalıyorduk, sonra benim bestelerim üzerinde çalışmaya başladık. Joe’nun kardeşi Billy Tayoun klavyeci olarak kümeye katıldı. Birinci demomuzda Megadeth’in eski davulcusu, genç yaşta kaybettiğimiz merhum Nick Menza, “Ağıt” isimli kesimimizde yer aldı. En son takımımızda, davulda Poyraz Aldemir ve bas gitarda Jason Mintz yer alıyor. New York’ta çaldığımızda bas gitara Onur Gül geçiyor. Velhasıl kümenin büyük çoğunluğu zati ABD doğumlu. Burada yaşadığımız için ABD’deyiz lakin grupça Türkiye’ye geldik. Tekrar geleceğiz ve bu gelişlerimiz sıklaşacak.
Müzik haricinde özgür meslek yapıyorum. Bir emlak şirketi ile çalışmaya başladım.
R.M: Birçoğumuzun müzik dışında yaptığı işler var. Ben Philadelphia’da Thomas Jefferson hastanesinde çalışıyorum, Joe, müzik öğretmeni, Billy bilgisayar programcısı.
‘Açılış grubuyduk’
* ABD’deki tanınırlığınız, Türkiye’ye oranla daha mı fazla?
B.K: Olağan, ABD’de aralıksız 10 yıldır çalıyoruz. Birçok kentte ve şenliklerde çaldık. NBA maçı öncesi çalışımız da bir Türk Amerikan derneği sayesinde olmuştu. Philadelphia 76’ers ile Hidayet Türkoğlu’nun ekibi Orlando Magic maç yapacaklardı, bizden maç öncesi bir program yapmamızı istediler. Seve seve yaptık, hoş bir akşam oldu bizim için. Daha sonra da İtalyan Market Festivali’nde çaldık, o da kentin en büyük şenliğidir. Vakitle çıktığımız yerlerin sayısı da arttı böylelikle. Türk seyircisi ile asıl tanışmamız, bilhassa Yeni Türkü, Mirkelam, Mehmet Fazilet, mor ve ötesi üzere Türkiye’den gelen sanatçı ve kümelerin açılış kümesi olmamızla gerçekleşti. Bilhassa New York’ta Türk seyircisi bizi çok tanımıyordu, bu konserler tanınmamıza yardımcı oldu.
R.M: Eklemem gerekirse, yeni çıkardığımız teklimiz “Alevler İçindeyim”, şu sıralar YouTube’da 70 binin üzerinde izlenmeye sahip. Olağan, bu çalışma Türkiye’de daha fazla tanınmamız, daha çok konser verebilmemiz için bize bir kapı açıyor. Bunun için çok memnun olduğumu söylemeliyim.
* Türkiye’deki konserleriniz nasıl geçti bugüne kadar?
B.K: Türkiye’ye birinci gelişimiz 2014 yılı mayıs ayında oldu. Hayal Kahvesi Beyoğlu’nda 15 Mayıs’ta birinci konserimizi verecektik lakin Soma faciası yaşandı. Yas ilan edildi ve konserimiz iptal oldu. O günlerde kendi gayretimizle 17 ve 18 Mayıs’ta iki konser ayarlayıp, Türkiye’de çalabildik. Soma olayı yaşanmasına karşın iki salon da kalabalıktı. Bir sene sonra ben, İstanbullu müzisyen arkadaşlarım ile Barakka modüllerini çaldığımız bir konser verdik, “Barakka İstanbul” ismi altında. O da değişik bir tecrübeydi ve çok hoş geçti. Bu konser de bayağı kalabalıktı. Her şey çok hoştu.
R.M Biz Türkiye konserlerimize âlâ hazırlanmıştık. Yerlerin ses sistemleri kaliteliydi, seyirciler çok coşkuluydu, Türkiye’de çalıyor olmanın heyecanı da değişikti. Her şey beklediğimden de hoş geçti.
‘Ülkemi özlüyorum’
* Türkiye’ye hasretiniz var mı? Ferdî olarak sık sık gelebiliyor musunuz, gelmek istiyor musunuz? İstanbul’daki değişimi nasıl gözlemliyorsunuz? Örneğin, evvelden çaldığınız yerler artık yok.
B.K Alışılmış, ülkemi özlüyorum. Ferdî olarak her sene gelmeye çalışıyorum fakat bu son sene yeni albüm üzerinde çalışmaktan vaktim olmadı. Artık yeni teklimiz çıktı, albüme de az kaldı, bu yüzden çok daha sıklıkla geleceğim, hatta geleceğiz. İstanbul on altı senede çok değişti. Olumlu istikamette bir değişim diyemeyeceğim buna. Etrafta binalar arttı, parklar azaldı, alışveriş merkezleri çoğaldı, trafik daha büyük sorun olmaya başladı. Yeniden de İstanbul hâlâ çok ancak çok hoş bir kent. Ben İstanbul doğumluyum, hayatımın en özel günlerini orada yaşadım.
Kapatılan yerlere gelirsek, o değişim Philadelphia’da da yaşanıyor. Büyük firmalar büyük şirketler daha büyük yerler açıp küçük ya da orta dereceli yerleri tabir yerindeyse “bitiriyorlar.” Philadelphia’da iki kez kapanış kümesi (Headliner) olduğumuz, Pearl Jam, GN’R, Nirvana’nın kentte birinci kez çaldığı The Dobbs kapandı mesela. Kentin en hoş ve en eski konser salonu Trocadero kapanıyor. İstanbul’da da yaşanan bu. Büyük sermayeler her işe el attıkları üzere artık canlı müzik yapılan yer işlerine de girdiler. Müzik daima var, kümeler var ancak o yeni salonların ruhu var mı, gidip görmek lazım.
Roger- İstanbul’u ve bilhassa Taksim, Beyoğlu’nda geçirdiğimiz günleri özlüyorum. Genelde Google Steeet View’a girip gezdiğim yerlerin ne kadar değiştiğini görebiliyorum . Bir sonraki sene Barış ile tekrar İstanbul’a gelme fırsatım olmadı, orada olmayı çok isterdim. Bundan sonraki konserde orada olacağım.
‘Kenetlenmek gerekli’
* Uzaklardan bakınca Türkiye’deki sanat ortamını nasıl görüyorsunuz, takip edebiliyor musunuz? Özgürlükler konusunda nasıl gözüküyor Türkiye oradan?
R.M: Türkiyede yetişen son derece düzgün müzisyenler ve sanatkarlar var. Birçoğunu takip ediyoruz. Kimileriyle ABD’de birlikte konser verme bahtımız da oldu.
Türkiye’de tanıştığım herkes yenilikçi ve ilerici insanlardı. Bilhassa İstanbul, lafın gelişi değil, sanat ve kültürün farklı çeşitlerinin birleştiği bir köprü. Kültür ve sanatın ortak bir lisanı vardır aslında. Ayrıyeten Türk mutfağı kültürünü de eklemek istiyorum. Çok geniş. Türk halkının da özgürlükleri ve hakları için yeri geldiğinde hengame etmesini pek düzgün anlıyorum. Birebir durum burada da başladı zira. ABD’de de kendinden olmayanı küçümseyen, onun hayat alanını daraltan bir iktidar var ve o iktidarın yaptırımları yüzünden, iktidar sempatizanı olmayan herkes birbirine dayanak olmaya, kenetlenmeye başladı. Irkçı kümeler güçlenmeye başladılar ve bunun karşısında durabilmek için birlikte olmak, kenetlenmek gerekli. Şimdilerde müzik ve sanat bu çeşit birleşimler için en âlâ kanal.
B.K: Türkiye’de sanat -özellikle müzik açısından söylüyorum- bence gelişiyor. Yeni çıkan çok yetenekli bir sürü isim var. Yıllarını bu işe vermiş artık duayen olmuş isimler ve kümeler da var. Başta Moğollar, Bulutsuzluk Hasreti, Yeni Türkü. Duruşundan asla ödün vermemiş, sanatından fedakarlık yapmamış isimler onlar. Büyük hürmet duyuyoruz. Bahsettiğim kümelerden ikisiyle çalma ve tanışma talihimiz oldu.
Özgürlükler konusunda artık çok daha umutluyum. Türkiye’de beşerler artık standart medya kümelerini takip etmiyorlar, YouTube kanallarında yapılan röportajlara bakın. İzlenme oranlarına bakın. İnternet ve toplumsal medya kanalları geliştikçe, iktidarlar insanları ne kadar baskı altına almaya çalışırlarsa çalışsınlar, başarılı olamazlar. Neredeyse bütün dünyada geçerli bu. “Her şey çok hoş olacak” diyerek bir adam çıkageldi. İnsanlara sevgi lisanıyla seslendi, umut oldu. Toplumsal medyayı da o sevgi lisanıyla, umutla kullandı. Başarılı oldu. Bu çok büyük bir muvaffakiyettir. İnanıyorum ki, bu bir başlangıç ve bunun devamı da gelecektir.
* Eklemek istedikleriniz var mı?
R.M: Ağustos’un birinci haftası İlhan Erşahin’in yeri Nublu’da New York’ta sahne alacağız. Beş Temmuz’da bir tekli çıkardık, ismi “Alevler İçindeyim.” İki haftada 70 binin üzerinde izleyeni oldu, kimi medya kuruluşlarında haber oldu. Bizim için çok düzgün. Türkiye’ye gelip çalacağımız konserler için sabırsızlanıyoruz. Yıllar sonra yine oraya gelecek olmak heyecan verici.
Barış- “Alevler İçindeyim”, bestesi Roger’a kelamları bana ilişkin bir kesim. Aranjesi Özgür Bakkaloğlu’na ilişkin. Klibi Hüseyin Cevahir Ünal çekti. Kesimin mikslerini Uğur Memiş, mastering’ini Selim Sayarı yaptı.
Klibimiz New York, New Jersey, Philadelphia’da çekildi. Bize ateş danslarıyla eşlik eden Diana’nın sahneleri de Meksika’da Tulum ve Cancun’da çekildi. Aldığımız yorumlar şimdilik çok yeterli. En kısa vakitte yeni modüllerimizi sizlerle paylaşıp, Türkiye’de konserler vermek için yola çıkmayı planlıyoruz. İkinci albümümüzün ismi bu yüzden “Yollar Bekler” olacak.
Türkiye’nin en kıymetli ve bizim için en büyük gazetesi olan Cumhuriyet’e bize bu röportaj imkanını verdiği için çok teşekkür ediyoruz. Orada görüşmek üzere, sevgilerimizle.
SOMA KATLİAMI^NA DENK GELEN BELGESEL… * YouTube’da “Uzaklardan” isimli bir belgeseliniz var. O nasıl ortaya çıktı? Belgesel tesadüfen mi bu kadar politik bir hale geldi? Soma Katliamı sonrası hükümete karşı protesto hareketlerine denk gelişiniz ve biber gazı yemeniz… Barış- Dediğimiz üzere, planladığımız hiçbir şey, beklediğimiz biçimde yürümedi o sene. Planlar tesadüflere kapıldı lakin “su yolunu buldu”. Biz gelip, seyahatimizi eğlenceli bir görüntü günlüğüyle kaydedip, bir yahut iki klip çekip hatta vaktimiz kalırsa çokça gezerek tamamlamayı planlamıştık. Konserden iki gün evvel Soma Faciası yaşandı. Küme Taksim’de bir konutta kaldığından, protestoların ve olayların hepsi gözümüzün önünde gerçekleşti. İki yol vardı önümüzde, ya gözümüzü kapayıp lay lay lom gezip tozacaktık ya da bu gördüklerimizi de çektiğimiz görüntüye ekleyecektik. Müzikle, sanatla uğraşan beşerler olarak, yaşananları görmezden gelmemiz imkânsızdı. “Uzaklardan” belgeseli, büsbütün tarafsız ve o an yaşanan ne varsa kendi gözlerimizden yansıyanlardır. Sonuçta bu olaylara karşın, hatta konserimizden yarım saat evvel Kadıköy’de biber gazı yememize karşın (ki o sırada oturuyor ve yemek yiyorduk) asıl emelimize ulaştık: Konserlerimizi verdik. Baştan aşağı yaşadığımız her şey “Uzaklardan” belgeselinde yer aldı. |