Bu gaz ayrıyeten güneş ve rüzgâr güç santrallarındaki fazla elektrik gücünü süreksiz olarak depolamak için de âlâ bir imkan. Güneş santrallerindeki suyun parçalanması şimdiden yüzde 19’luk bir tesir derecesine ulaşmış durumda ve yeni cins elektrotlarsa elektrolizi 1.5 Volt’luk pillerle bile gerçekleştirebiliyorlar. Lakin şöyle bir sorun var: Elektroliz sistemleri yalnızca saf içme suyuyla çalışıyor ve dünyanın birçok yerinde içme suyu kıt. Bu yüzden dünyada bol ölçüde bulunan deniz suyu uygun bir alternatif olabilir. Ama tuzlu su bu çeşit sistemlerin elektrotlarını izafî olarak çabuk bir formda aşındırıyor. Lakin Stanford Üniversitesi’nden Yun Kuang ve grubu artık yüksek tansiyona karşın tuzlu suya dayanan bir sistem geliştirdi. Gelişimin ana fikri anotları özel bir kaplamayla kaplamak. Yeni elektrotlar, üzeri nikel sülfit kaplı nikel köpüğünden oluşuyor. Bu tabakayı araştırmacılar nikel demir hidroksitle kapladılar. Elektroliz sırasında nikel sülfitten, negatif yüklü sülfat ve karbonat moleküllerinden kollayıcı bir katman meydana geliyor. Aşındırıcı klorit iyonları da negatif yüklü oldukları için de bunlar atılıyor. Ama bu katman elektrotların fonksiyonunu de bozmuyor. Bu da deniz suyunun güç taşıyıcı olarak kullanılma talihinin olduğunu gösteriyor
Nilgün Özbaşaran Dede
Solar – driven, highly sustained splitting of seawater into hydrogen and oxygen fuels, PNAS,
