Birkaç hafta evvel seyrettiğimiz, Tatar asıllı ünlü dansçı ve koreograf Rudolf Nureyev’i bahis edinen “Beyaz Karga”ın akabinde, bale dünyasının bir diğer büyük yıldız dansçısı olan Kübalı Carlos Acosta’nın ömrünü anlatan “Yuli” bugün başlıyor.
Ken Loach’un değişmez senaristi, “Özgürlük Rüzgârı”, “Meleklerin Payı”, “Ben Daniel Blake” üzere sinemaların müellifi, İskoç Paul Laverty’nin senaryosunu imzaladığı, direktörlüğünü de “Gözlerimi de Al”(2003), “Yağmuru Bile” (2010) üzere akıllarda yer etmiş sinemalarıyla tanıdığımız, Laverty’nin İspanyol eşi, Iciar Bollain’in üstlendiği “Yuli”, sıradan biyografik sinemalardan farklı, âlâ yazılmış, oynanmış ve çekilmiş, görmeye paha bir “Bio-pic”, baştan belirtmek gerekirse.
Küçük yaşlarda oğlundaki dans yeteneklerini görüp onu klasik bale eğitimi alması için Küba ulusal dans okuluna yazdırıp yıllar yılı disiplinli bir çalışma hayatı yaşamaya zorlamış, uzak görüşlü babası, kamyon şoförü Pedro Acosta’nın (koreograf Santiago Alfonso, oğlunun geleceği ismine onu daima zorlayan, ısrarcı, kararlı baba rolünde çok iyi) Afrikalı cetlerinin yaradanı Ogun’un oğlunun ismini (Yuli) verdiği Carlos, katı disiplin gerektiren bale eğitimini mecburen, gönülsüzce kabullenmiş, çocukluğunda sokaklarda özgürce koşuşturup oynamasını engelleyen baleye saydırıp arkadaşlarının taytlı alaylarına muhatap olmayı da sineye çekerek.
Aslında Küba’daki parasız ve eşitlikçi eğitim şartları olmasaydı fevkalâde dans yetenekleri zati hiç keşfedilmeyecek olan (dedesinin köle olduğu) Carlos’un, babasıyla çatışmalı bağı ekseninde gelişiyor sinema.
Dansa adım adım…
Başlangıçta dansa pek de istekli olmasa da sokaklarda yaptığı break dans tutkusunu ve merakını paylaşmaya hazır, içinden geleni dinleyerek, ailesinden, sevdiklerinden, sıcak Havana’dan uzak kalma ve daima yağmurlu, kapalı Londra havasında yaşamak kıymetine uğraş edindiği dansta adım adım yükseliyor, Yuli takma isimli Carlos Acosta.
Giderek davet aldığı Londra Kraliyet Balesi üzere çok saygın bir kurumda dans eden birinci siyahi balet olarak tarihe geçiyor. Kendisini şahsen canlandıran Carlos Acosta’nın yanı sıra gençliğini oynayan Keyvin Martinez’in de başarılı performansıyla sürüklediği sinema, onca zorluğu göğüsleyen Carlos’un melodramatik öğeler de barındıran, ilham verici gayretini perdeye taşıyor, akıcı, canlı dans sekansları eşliğinde.
Geçen yıl San Sebastian Festivali’nde en âlâ senaryo mükafatını kazanmış “Yuli”de, Carlos’un sanat, dans, fedakârlık, yürek, azim aile kökenleri üstüne gelişen ömür hikayesini bildik “Bio-pic” klişelerine pek takılmadan anlatmanın üstesinden geliyor direktör Iciar Bollain ve seyirciyi ister istemez bir Küba güzellemesi havasına sokuyor yaklaşık 100 dakikalık sinema boyunca. Kuşkusuz erkek egemenliğindeki sinemada “Gözlerimi de Al” ve “Yağmuru Bile”yle bir yer edinebilmiş bayan direktör Bollain’in işlek, akıcı anlatımı, harika dans sahneleri ve bilhassa ısrarcı babayı oynayan Santiago Alfonso’yla Yuli’nin gençliğini oynayan Keyvin Martinez’in kusursuz yorumları sonuçta “Yuli”yi haftanın görülesi sineması yapıyor.
