Gazetemiz muharriri Işıl Özgentürk, köşe yazısı nedeniyle 1.5 yıl mahpus cezasına çarptırılmıştı. Özgentürk, bilgiyi Muazzez İlmiye Çığ’ın bilimsel kitabından aldığını söylerken duayen bilim beşerinin da birebir kabahatten yargılandığını lakin beraat ettiğini belirterek “Şimdi tuhaf bir şey, bir mahkemenin beraat verdiği hususta bir öteki mahkeme 1.5 yıl veriyor. Ertelenmesiz” diyor. Sanatçı, gazeteci örgütlerinin ve muhalif basının 1.5 yıllık mahpus cezasını gereğince haber yapmadıkları için alındığını da söz ediyor.
‘Onlar ismine üzüldüm’
Hemen baştan soruyorum, “Yeni nesil türbanlılar” yazınızdan dolayı bir yıl altı ay ertelemesiz mahpus cezası aldınız, ne hissediyorsunuz?
Bir öğrencimin tespitiyle başlamak istiyorum, şöyle demişti: “Hocam üç darbeden emeklisiniz, bu dördüncüsü artık çok fazla, konutunuzda oturup dizi izleseniz âlâ olacak!” Tahminen de gerçek söylüyor, lakin bir insan bu ülkede üç darbeden emekli olunca duramıyor işte, sesini kısamıyor. Ben ne yazmışım, yeni jenerasyon türbanlılardan kelam etmişim, başı bağlı ya da saçları uçuşan her genç kızın, bayanın eğlenmek, gülmek hakkından kelam etmişim. Bir de 2000 yıl öncesi Sümerlilerden kelam edip baş bağlamanın kökenlerini anlatmışım. Bu bilgiyi de ünlü sümerolog İlmiye Çığ’ın kitaplarından almışım. Oysaki hem İlmiye Çığ, hem Fazıl Say benim üzere “Halkı kin ve düşmanlığa tahrik ve aşağılama” başlıklı TCK’nin 125 ve 216. unsurlarından yargılanmışlar ve mahkemeleri beraatla sonuçlanmış. Artık tuhaf bir şey, bir mahkemenin beraat verdiği bahiste bir diğer mahkeme 1.6 ay veriyor. Ertelenmesiz!
Aktroll saldırısı…
Siz yazılarınızda, senaryolarınızda çok çeşitli olaylar anlatırsınız, Silopi’de, Cizre’de kurşun yağmuru altında yürüdüğünüzü, gördüğünüz her şeyi anlattığınızı biliyorum, ölen bir asker için “Beni bağışla oğlum 18 bin liram yoktu” başlıklı bir yazı da yazmıştınız örneğin. Son kitabınız “Türkiş Dekameron”da öykülerle çok farklı, şaşırtan bir Türkiye anlatıyorsunuz, bu öyküler nasıl sizi buluyor?
Hikâyeler bana bizatihi gelir, ben de elimden geldiğince anlatırım. Artık bana 2015 yılında bir yazımdan (2 Eylül 2015 – “Ölüm ismin lanet olsun!”) bir soruşturma daha açıldı. O vakitler Cizre ve Silopi’nin damlarında keskin nişancılar vazife alıyordu, işte o nişancılardan biri sağlıkçı Eyüp Ergen’i tam da ambulansa hasta yerleştirirken vurdu. Ben de bu haberden yola çıkarak, (o keskin nişancılar Silopi yollarında yürürken ben ve arkadaşlarımı da maksat almışlardı) bir hikaye yazdım, epeyce etkileyiciydi, o denli olmasa şikâyet edilmem. Artık bu bahiste da dava açılacak mı bilmiyorum, zira evvel aktroller sanal âlemde size inanılmaz belden aşağı küfürlerle saldırıyor, akabinde yandaş medya sizi gaye gösteriyor ve üç gün sonra da soruşturma açılıyor. Aktroller en çok benim hangi g…evde çalıştığımı soruyorlar. Durum budur!
Yazarlar Sendikası’nın, gazeteci örgütlerinin, muhalif basının aldığınız cezayı tahminen de küçümsediklerinden dolayı, haber yapmadıklarından biraz alınmış olduğunuzu söylüyorsunuz. Sizce bunun nedeni ne?
Nedenini bilmiyorum, dedim ya ölçüsü az bulmuş olabilirler. Canları sağ olsun! Bu ortada gazetemiz müelliflerinden Zeynep Oral her vakit her mağdur için yaptığı üzere birinci elden haberi köşesine taşıdı. Minnettarım. Açıkça bir şey söyleyeyim, çok hoş dostlar biriktirmişim, hepsi “Ne yapabiliriz” diye kaygıyla aradılar. Onlara da minnettarım. Yıllar evvel Avrupa Birliği takviyeli “İnsanca” isimli projede tanıtım koordinatörlüğü yapmıştım. Proje gereği Paşakapısı Cezaevi’nde bayan mahkûmlara Zeki Demirkubuz’un “Masumiyet” sinemasını göstermiştik. 1000 hapishanede dolaştım, işlikler, tiyatro salonları gördüm. İçimden “Burada yatılır” demiştim lakin Paşakapısı kapatıldı, dilerim bir bayan mapushanesine giderim ve dikiş dikmeyi öğrenirim, tahminen mahkûm bayanlarla bir tiyatro oyununu hayata geçiririz, artık hayalim bu.
